Το μορτάκι

Κάθε πρωί απ'το δρομί
περνούσε το Μορτάκι
και άφηνε στην πόρτα σου
το θαλασσί χαρτάκι.

Το διάβαζες και γέλαγες
το πέταγες στην άκρη
κι ας είχε λόγια ακριβά
που τα 'πνιγε το δάκρυ.

Μάτια που ράγιζαν καρδιές
ποτάμια που κυλούσαν
αδιάφορα τα κοίταζες
που σε παρακαλούσαν.

Περίμενες τον πρίγκιπα
που λεν τα παραμύθια
και πάταγες μία καρδιά
και την μεγάλη αλήθεια.

Άλλος κανείς δε πέρασε
άλλος κανείς δεν ήρθε
και το Μορτάκι της ζωής
για σένα δεν υπήρχε.

Έφυγες σ' άλλες γειτονιές
χάθηκες μες τα μάκρη
κι οι δρόμοι όλοι πνήγικαν
στο θαλασσί του δάκρυ.

Κι ένα πρωί δε φάνηκε
το άτυχο Μορτάκι
Αχ ουρανέ στάξε εσύ
το θαλασσί χαρτάκι.