Από τα ναυτικά χρόνια

Άνοιξε την πόρτα.
Μου λείπουν οι ορίζοντες,
ο υγρός αέρας,
τα σκόρπια αγοραία όνειρα.
Δεν ανήκω εδώ
έχω πολλή θάλασσα στα ρούχα μου
δε θα βουλιάξω στη πλήξη των παροικούντων.
Οι αναλαμπές των φάρων μου γνέφουν
οι ομίχλες με καθοδηγούν
Διευθύνσεις μακρινές με γοητεύουν
Είναι συνήθεια να ξύνω πάνω στο ψωμί
την αλμύρα της.
Υπάρχουν μόνο απουσίες, γράμματα
τσαλακωμένα και θλίψη απέραντη στο σάκο μου. 
Άνοιξε την πόρτα και κράτα τη φωτογραφία
που μου δίνεις.
Θα 'ναι ντροπή να τη μπερδέψω με τις...άλλες>