Πού πας όταν το φως της μέρας
σουρουπώνει
είναι το σπίτι ανοιχτό
και με τα δόντια το κρατώ
τ'όνειρο που παγώνει.
Γιατί μας κρύβεις τη ζωή σου
στο σκοτάδι
έχω στην πόρτα το κλειδί
σε περιμένει το παιδί
που στέρησες το χάδι.
Πού πας, σα ν' άκουσα την ώρα
να ραγίζει
αργεί ακόμα η αυγή
κάποιος σταμάτησε τη γη
και τώρα δε γυρίζει.
σουρουπώνει
είναι το σπίτι ανοιχτό
και με τα δόντια το κρατώ
τ'όνειρο που παγώνει.
Γιατί μας κρύβεις τη ζωή σου
στο σκοτάδι
έχω στην πόρτα το κλειδί
σε περιμένει το παιδί
που στέρησες το χάδι.
Πού πας, σα ν' άκουσα την ώρα
να ραγίζει
αργεί ακόμα η αυγή
κάποιος σταμάτησε τη γη
και τώρα δε γυρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου