Τρελοάνοιξη

Άνοιξη ερωτεύτηκε κι από χαρά της κλαίει,

καλοκαιράκι ακολουθεί και πονηρά της λέει:

- Δρόμους θ’ ανοίξω στα σπαρτά νυφούλα να περάσεις

δώσε στους μήνες μου φιλιά για να τους καλοπιάσεις.

- Να μην ελπίζεις σε χαρές που τις γιορτάζουν άλλοι

κι όνειρα πλάθεις γιορτινά σε ξένο προσκεφάλι.

Άνοιξη πέφτει στο νερό και κολυμπά με νάζι,

καλοκαιράκι ζωηρό περνά και την πειράζει:

- Αν μου χαρίσεις μι’ αγκαλιά σταφύλι θα κεράσω

και τ’ άνθη που ‘χεις στα μαλλιά μ’ αφήσεις να τα πιάσω.

- Τρία αγόρια δροσερά μου τα ‘χουν χαρισμένα

και τα ποτίζω με νερά που είναι αγιασμένα.

- Άνοιξη τρελοάνοιξη μαζί μου μη πεισμώνεις 

ξέχνα τις άλλες αγκαλιές και μη με αποδιώχνεις.

Στου Αλωνάρη τη νυχτιά γείρε για να πλαγιάσεις,

και στο κορμί του Θεριστή αμαρτωλή θ’ αγιάσεις.

- Έχω τον Μάρτη αδελφό κι οδηγητή τον Μάη

και τον Απρίλη εραστή που ξέρει ν’ αγαπάει.