Κοκκινιά

Σ' ένα στενό αδιάβατο
από λυγμούς στρωμένο
άκουσα έναν αμανέ
από βασανισμένο.

Ξημέρωνε κ' η σιγαλιά
βούλιαζε στον καημό του
λυγίζανε τα σίδερα
απ' το παράπονό του.

Πέρασαν χρόνια θολερά
προχώρησε ο κόσμος
και το αδιάβατο στενό
έγινε τώρα δρόμος

Αλλάξανε οι γειτονιές 
μα 'γω όταν νυχτώνει
γυρίζω 'κει που η ζωή
ήξερε να σκοτώνει.

Τον αμανέ της Κοκκινιάς
δεν έχω προσπεράσει
τον κουβαλώ από παιδί
κι έχω πικρογεράσει.