Το ταξίδι

Μεγάλε ταξιδευτή, χαίρε!
Λείπεις χρόνια από το σπίτι μας
κι ο ταχυδρόμος όλο και πιο συχνά
έρχεται ανυποψίαστος για ν' αφήσει
βρόχινες ημέρες στη πόρτα μας.
Κι όταν φεύγει ακούμε σαν κλάμα τα βήματά του
στο πλακόστρωτο της αυλής.
Σιωπηλοί μπροστά στο απέραντο της απόστασης 
πώς να μετρήσουμε πάνω στο μαντίλι της μάνας
τ' ασυγκράτητα δάκρυα.
Ανήσυχε ταξιδευτή συνέχισε.
Ας γίνει το θέλημά σου.
Λέξη πικρή δε θα 'χουνε τα χείλη μας
για σένα.
Θα γευτούμε εμείς το μεγάλο κενό που άφησες 
πίσω σου.
Απομακρύνσου κι άλλο από τη διεύθυνση της αγάπης
που η αχαλίνωτη νιότη, σου στέρησε.
Στη γη που έσκαψες να κρύψεις ενθύμια
μην επιστρέψεις.
Μη θυσιάσεις την ορμή σου και μη νοσταλγήσεις
ξέγνοιαστα καλοκαίρια και Χριστούγεννα
παιδικά.
Μεγάλε ταξιδευτή προχώρα μακρύτερα.
Γνώση μη λάβεις για αρρώστιες πένθη
και χωρισμούς. Μην επιστρέψεις
και γκρεμίσεις τ' όνειρο και χάσεις
το ταξίδι.