Λυπάμαι εκείνους που έπεσαν μάταια
στα πεδία της μάχης.
Λυπάμαι κι εκείνους που στη πρώτη τους άνοιξη
λύγισαν.
Λυπάμαι εκείνους που σε δρόμους αδιέξοδους
χάθηκαν, ψάχνοντας για μια καινούρια πατρίδα.
Και δεν θα πάψω να λυπάμαι τους φτωχούς και της ζωής τους νικημένους.
Μα πιο πολύ λυπάμαι εκείνους που δεν γνώρισαν την αγάπη.
Μόνο για ’κείνους δάκρυα έχω
και τα κρατώ, μονάχα για ’κείνους.