Σκιρτήματα μνήμης

Θυμάμαι,
μια ανυπόμονη πεταλούδα
που έφερε στην αυλή μου
την Άνοιξη.
Θυμάμαι,
ένα τζιτζίκι ανυπόμονο
που έφερε στην μικρή κληματαριά
το καλοκαίρι.
Θυμάμαι,
Το ανυπόμονο συννεφάκι
που ΄μου 'φερε τα χαιρετίσματα
του φθινόπωρου.
Και πώς να ξεχάσω εσένα
που με την υπομονή του σταγονόμετρου
πλημμύρισες τον κόσμο μου
χειμώνα.