ΤΥΨΕΙΣ

Σου 'λεγα ευχαριστώ
γιατί με το χάδι σου 
θρυμμάτιζες τη μοναξιά μου.
Γιατί αρκούσε η σκιά σου
για να 'δω δρόμους άγνωστους
απέραντους και γαλάζιους.

Σου 'λεγα ευχαριστώ
γιατί η αγάπη σου
με πήγε σε πολιτείες μακρινές
και ανήκουστες.
Γιατί έντυνες τα όνειρά μου
με τα δικά σου βελουδένια
πουκάμισα.

Σου 'λεγα ευχαριστώ
γιατί με τα λόγια σου
μου άνοιγες τα παράθυρα
στις θάλασσες και στα λιοπύρια.
Γιατί πρόσταζες τους Κορυδαλλούς
τα μεσημέρια να σιγοτραγουδούν
για μένα στον ύπνο μου.

Και ίσως γι' αυτό
αισθάνομαι τώρα τόσο άδειος
τόσο μικρός και ασήμαντος.
Γιατί ό,τι μου έδωσες
σου το ανταπέδωσα
με μία λέξη...
τυπική, καθημερινή
και χιλιοειπωμένη.