ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΞΗΣ

Θα μπορούσαμε να μοιραστούμε
το ίδιο δωμάτιο
αν δεν ήμασταν τόσο γνωστοί
μεταξύ μας.
Αν πάνω στα σώματα μας
είχαμε αφήσει ένα πρωτόγνωρο 
ίχνος 
μιας γνώριμης διαδρομής.

Χωρίς τίτλο

Ήταν τ'αναστενάγματα πολλά
και σήκωσαν αέρα.

Άνεμοι ξένοι

Την ιστορία μιας αγάπης δε μπορείς
να την πεις,
μήτε μπορείς και να τη περιγράψεις
Μπορείς να περπατήσεις πάνω
στο χάραμα μιας αναλαμπής.
Μπορείς να πιεις 
απ' τα ποτήρια της δροσιάς 
το βραδινό αγέρι.
Μα δε μπορείς  ν'ακούσεις τα τύμπανα
της γιορτής
Δε μπορείς ν'αγγίξεις το ρούχο
που βάφτηκε με ξένα δάκρυα,
φιλιά και γεύσεις.

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Έίχαν αργήσει τα όνειρα
να 'ρθουν.
Και μες την κατρακύλα μου,
εκτίουν τη ποινή τους.

Μελαγχολικά συμπεράσματα

Ο Θεός μας έκανε εχθρούς
η μεσοτοιχία ξένους,
και η μοναξιά σιωπηλούς.

Η αγωνία του φοβου

Πάρε με από δω.
Ανάμεσα σε δύο σκέψεις έχασα
την τρίτη διάσταση.
πάρε με από δω.
Ξοδεύτηκα κάνοντας κύκλους
στ' ασύμμετρα τετράγωνα 
ενός αποτρόπαιου κόσμου.
Η αγωνία μη τύχει και συναντήσω
τον φόβο,
Μ'έκανε να προσπεράσω
το αύριο.

ΠΙΣΤΗ

Όχι, εσύ θα ζήσεις.
Κι αν φύγεις, πάλι εδώ
θα γυρίσεις.
Θα επαναλαμβάνεσαι
σαν τους αιώνες.

ΝΕΚΡΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ

Σου είχαν λιγοστέψει οι ανάσες
κι έτρεξα στο εμπορικό δρομάκι
ν'αγοράσω.
Στο λεπτό επέστρεψα,
με τόσα χρώματα αέρα.
Εσύ όμως... Έλειπες.

ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΦΛΥΑΡΙΕΣ

Μετά από σένα,
Μόνο οι σηματοδότες του δρόμου
αναβοσβήνουν.
Όλα τ' άλλα έχουν πάψει 
να φεγγοβολούν.

Χωρίς τίτλο

Χτυπούσε όλη νύχτα το σφυρί
επάνω στο αμόνι.
Το νυχτερινό τρένο.
Ο κρύος αέρας.
Τα σιωπηλά δέντρα.
Σκιές που περπατούσαν πάνω σε σανίδια
που έτριζαν.
Δεν είναι ευχάριστο να έχουν καταργηθεί
τα χαμόγελα
να έχουν κλείσει οι καρδιές
των ανθρώπων
και να διανυκτερεύει στο βάθος
του δρόμου
Φαρμακείο.

Χωρίς τίτλο

Έσπασε το καράβι χωρίς ταξίδια.
Πώς να πετάξουν τα πουλιά
χωρίς ουρανό.
Γκρεμισμένος κι εγώ
χωρίς εσένα.
Βράδιασε.
Πρέπει να πηγαίνω σ' ένα ραντεβού
μοναξιάς
με σημείο συνάντησης,
άδειους δρόμους.

ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ

Μεσημεράκι.
Στο ταβερνάκι πίνω την πίκρα σου.
Κι ένα ανθάκι γιασεμιού
που κρέμεται απ' την μάντρα,
αρχίζει με τ'άρωμα του 
να μου γνέφει.

Η ΣΟΔΕΙΑ

Η σοδειά εφέτος ήταν πλούσια.
Κουράστηκα.
Στράγγισα την ψυχή μου.
Μαρίνα, Μυρτώ, Ηρώ,η Χριστίνα
το Δεσποινάκι.
Ήρθε τώρα ο καιρός 
να την ζυγίσω.
Μα πρέπει  πρώτα να βρω
τον εαυτό μου για ν'αφαιρέσω
το απόβαρο.

Η ΓΟΠΑ

Θυμάσαι;
Στην άκρη του δρόμου 
με πέταξες.
Από τότε,
έγινε σπίτι μου ο δρόμος.
Κι όταν περνάς, με προσπερνάς
χωρίς να θες
να κόψεις το τσιγάρο.

Χωρίς τίτλο

Στους δρόμους της πατρίδας μου
λευκά περιστέρια
ακόμα σκουπίζουν με τις φτερούγες τους
Γερμανικό χειμώνα.

Χωρίς τίτλο

Που να το πεις
πως φεύγοντας
τραγούδαγες:
Θα μείνω εδώ για πάντα.

Χωρίς τίτλο

Όχι.
μην πας αγόρι μου
στον πόλεμο.
Όταν γιορτάζουν οι μπότες,
τα παιδιά κρύβονται
και οι μεγάλοι
κλαίνε.